رابطه سبک های فرزندپروری والدین و هم نشینی با همسالان بزهکار

بزهکاری امروزه یکی از مهم­ترین مسائل اجتماعی ایران است؛ زیرا مشکلات بسیاری ازقبیل قتل، خشونت، پرخاشگری، تجاوز و دیگر جرائم دوره‌ بزرگسالی را به ­وجود­می­ آورد. هم­ نشینی با همسالان بزهکار نیز از مهم­ترین علل شناخته‌شده بزهکاری است که این مطالعه با هدف بررسی رابطه آن با سبک­های فرزندپروری والدین انجام شده ­است. در این پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش‌آموزان 14–19 ساله شهر تهران است که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 384 نفر از  آنها برای تحقیق انتخاب شده‌اند. ابتدا پایایی و روایی ابزار پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و تحلیل عامل اکتشافی سنجیده شد. یافته‌ها حاکی از آن است که دو سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه و مقتدرانه  3/40 درصد از تغییرات گرایش به سمت مصرف مواد و الکل و 7/31 درصد از گرایش به سمت درگیری و نزاع را تبیین می­ کنند. ازاین­ میان، سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه اثر مثبت و سبک مقتدرانه اثر منفی بر دو متغیر وابسته داشتند. درنهایت می‌توان گفت سبک فرزندپروری مستبدانه ارتباطی با هم­ نشینی با همسالان بزهکار ندارد و سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه موجب گرایش نوجوانان به همسالان بزهکار و مصرف مواد و الکل و نزاع و درگیری می‌شود و سبک فرزندپروری مقتدرانه مانع گرایش نوجوان به همسالان بزهکار می‌شود.